Pan Jezus urodził się prawdopodobnie na przełomie 5/4 roku przed naszą erą. Wydarzenie to musiało mieć miejsce przed śmiercią Heroda Wielkiego, datowaną na 4 rok przed naszą erą. Według proroctwa Daniela 9:25 i sprawozdania Ewangelii Łukasza 3:1 Mesjasz, Syn Boży – Jezus Chrystus przyjął w Jordanie chrzest z rąk Jana Chrzciciela, a tym samym rozpoczął swoją zbawczą służbę w roku 27 naszej ery. Trzy i pół roku później na wiosnę 31 roku Pan Jezus umiera na krzyżu. W czasie Jego śmierci w świątyni Jerozolimskiej nadnaturalna moc rozdziera zasłonę dzielącą miejsce święte od najświętszego. Bóg oznajmił tym samym, że ofiary z niewinnych zwierząt symbolizujące przyszłą ofiarę Jezusa Chrystusa doszły do swego kresu. Symbol został zastąpiony przez rzeczywistość. W roku 34, na skutek zatwardziałej postawy narodu żydowskiego, (co znalazło swój wyraz w ukamienowaniu Szczepana) apostołowie ruszają z Ewangelią do pogan. Jest do czas wzmożonej aktywności misyjnej Kościoła. W roku 35 ma miejsce nawrócenie gorliwego faryzeusza Pawła, który staje się aktywnym głosicielem Chrystusa. Zaczyna się czas prześladowań. Początkowo ze strony Żydów, potem także ze strony Rzymian. Około roku 50 powstają pierwsze pisma wchodzące w skład Nowego Testamentu. Jest to list ap. Pawła do Galacjan (napisał ich w sumie 14), List Jakuba oraz Ewangelia Mateusza.  W ślad za nimi pojawiają się następne. 

W roku 67 najprawdopodobniej zostaje stracony przez Rzymian ap. Piotr i Paweł. W roku 70 dochodzi do wielkiej tragedii narodu żydowskiego. Rzymianie burzą świątynię Jerozolimską, największy skarb narodu wybranego. Dochodzi do okrutnej rzezi mieszkańców Jerozolimy. Najdłużej żyjącym apostołem jest ap. Jan. Przyjmuje się, że umiera ok. roku 98. Jest ona także autorem ostatnich pism Nowego Testamentu, Ewangelii, trzech listów i księgi Apokalipsy. Tak więc wydarzenia związane z życiem i służbą Pana Jezusa oraz Jego apostołów można zamknąć w okresie od 4 roku p.n.e. do 98 roku naszej ery.